Η καθημερινότητα είναι μία διαρκής προσπάθεια προσέγγισης των στόχων και των προσδοκιών. Γίνεται συχνά ιδιαίτερα κοπιώδης έως και ψυχοφθόρα. Χρειάζεται να υπάρχει ένας τρόπος διαρκούς ανανέωσης του ψυχισμού και μέσα από αυτήν τελικά να ενδυναμώνεται η αγωνιστικότητα του ανθρώπου.
Η αξιοποίηση της δυνατότητας του λόγου και της πειθούς αποδεικνύεται, συχνά, ανίκανη στο να διαχειριστεί τον ανεξέλεγκτο δογματισμό ατόμων ή ομάδων που προσπαθούν να επιβάλουν ακόμη και μέσα από τη χρήση βίας την κάθε άποψή τους για τη θρησκεία, την επίλυση των προβλημάτων και γενικότερα την κοινωνική δικαιοσύνη, όπως αυτοί βέβαια την αντιλαμβάνονται.
Καθοριστική επιδίωξη των παιδαγωγικών και ηθοπλαστικών συστημάτων, μέσα στους αιώνες, είναι η αρμονική εξισορρόπηση της ψυχοσωματικής και πνευματικής φύσης του ανθρώπου. Το ιδεώδες που έχει έμπρακτα επιβεβαιώσει ότι ανταποκρίνεται σε αυτήν την προσδοκία κατά τον πλέον ουσιαστικό τρόπο είναι το αθλητικό, το οποίο εκφράζεται απόλυτα με την αρχαιοελληνική ρήση: «νους υγιής εν σώματι υγιεί».
Στην ιστορική εξέλιξη των κοινωνιών έχει έμπρακτα αποδειχθεί πως μόνο όταν υπάρχει πλήρης σεβασμός και αρμονία μεταξύ ατόμου-πολίτη και συνόλου-πολιτείας μπορεί να διασφαλιστεί, ισορροπημένα, η ατομική και συλλογική πρόοδος. Η ορθότερη μορφή πολιτειακής οργάνωσης που συμβάλλει κατά τρόπο αξιοκρατικό, ισότιμο και ελεύθερο στην έκφραση των ιδεών και στην ανάληψη πρωτοβουλιών είναι η δημοκρατία.
Η σχολική κοινότητα είναι ένας από τους σημαντικότερους φορείς κοινωνικοποίησης και ο ρόλος της δεν είναι μόνο γνωστικός, αλλά κυρίως, παιδαγωγικός και ηθικοπλαστικός. Σκοπός του σχολείου είναι να μυήσει τους μαθητές έμπρακτα σε αρχές και αξίες και να τους οδηγήσει στα ιδεώδη της δημοκρατίας και του σεβασμού των δικαιωμάτων.
Η δυναμική της τεχνολογίας και των παροχών της προς τον άνθρωπο και τη ζωή του σε όλους τους τομείς είναι άμεσα ορατή στην καθημερινότητα. Μεταξύ αυτών των επιτευγμάτων, οι ηλεκτρονικοί υπολογιστές και το διαδίκτυο έχουν κυρίαρχη θέση.
Η κοινωνικότητα του ανθρώπου επιβεβαιώνεται μέσα από την επιθυμία και την ανάγκη να εντάσσεται σε ομάδες και σε σχέση αλληλεξάρτησης και αλληλεπίδρασης με αυτές, ισορροπώντας όμως τελικά αρμονικά το «Εγώ» με το «Εμείς». Πυρήνας αυτών των κοινωνικών συναναστροφών, η πρώτη και ίσως καθοριστικότερη μορφή κοινωνικής συνύπαρξης είναι η οικογένεια.
Βασική επιδίωξη της κοινωνικής πραγματικότητας είναι η αρμονική ισορροπία ανάμεσα στο άτομο και στο σύνολο, στο «Εγώ» και στο «Εμείς», έτσι ώστε από τη μία πλευρά να διασώζεται η αυτοτέλεια και η μοναδικότητα του κάθε ανθρώπου, αλλά και από την άλλη να διασφαλίζεται η σύμπνοια και η ομαδικότητα της κοινωνίας.
Ο άνθρωπος διακρίνεται για τη φιλομάθειά του και τη φιλοπερίεργη φύση του. Επιθυμεί να γνωρίσει τον άμεσο κι έμμεσο φυσικό και κοινωνικό του χώρο. Όταν η τάση αυτή γίνεται σε μία παροδική και περιοδική βάση κι ενέχει την προσδοκία της ανάπαυλας και της ανανέωσης, ψυχοσωματικά και πνευματικά, οδηγεί στην επιλογή και στη συμπεριφορά του τουρισμού. Για πολλές χώρες, όπως και για την Ελλάδα, ο τουρισμός γίνεται τελικά σημαντικό κι αναπόσπαστο τμήμα της οικονομικής, πολιτισμικής και κοινωνικής ζωής. Απαιτεί όμως μέριμνα, γιατί για τους αποδέκτες του τουρισμού, κυρίως, οι προεκτάσεις μπορεί να είναι διττές.
Ένα από τα σημαντικότερα ιδεώδη στο σύνολο των παιδευτικών διαδικασιών είναι το ιδεώδες του Ωραίου. Η ανθρώπινη ιστορία έχει επιβεβαιώσει ότι ο άνθρωπος ασχολήθηκε με αυτό ή εκφράστηκε μέσα από αυτό πριν από κάθε άλλη μορφή πολιτισμού και παράλληλα με οποιαδήποτε άλλη κοινωνική ή ιστορική δραστηριοποίηση. Ο θεσμός που εκφράζει με ποικίλους τρόπους αυτή την αξία της καλαίσθητης έκφρασης είναι η τέχνη.
Μία από τις σημαντικότερες ιδεολογικές και πολιτισμικές κατακτήσεις του ανθρώπου υπήρξε η κατοχύρωση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων του. Μεταξύ αυτών, η αρχή της ισότητας είναι η θεμελιώδης προϋπόθεση για το σεβασμό απέναντι στον άνθρωπο και την ανάδειξη της αξίας του. Παρ’ όλα αυτά σε κάθε μορφή κοινωνίας, ακόμη και σήμερα, εδραιώνονται αβάσιμα προκαταλήψεις και στερεότυπα που ιεραρχούν τους ανθρώπους σε αποδεκτούς και μη, σε ανώτερους και κατώτερους. Στις περιπτώσεις αυτές, άνθρωποι κι ομάδες χαρακτηρίζονται από τη συμπεριφορά του ρατσισμού.
Η κοινωνική πορεία, σε επίπεδο εθνών, είναι ένας διαρκής κύκλος ανάμεσα σε καθετί που γεννιέται και παλαιώνει για να προκύψει ξανά μία μορφή ζωής` μία αδιάλειπτη πορεία από το παρελθόν προς το παρόν κι αντίστροφα. Έτσι, οτιδήποτε δημιουργεί ένας λαός, αντέχοντας στη φθορά του χρόνου κι αποδεικνύοντας τη λειτουργικότητα και την αξία του παραδίδεται από γενιά σε γενιά, αποτελεί την ιστορική πορεία του λαού και τη φυσική του συνέχεια ως ένα αδιάσπαστο σύνολο. Είναι η παράδοσή του, της οποίας η προστασία κι η ανάδειξη έχει καθοριστική σπουδαιότητα κι αποτελεί ατομική υποχρέωση και συλλογική ευθύνη.
«Στον Μικρό μου Επαναστάτη και στο Όνειρό Μας»
Δείτε Επίσης...
Επισκέπτες Ιστοσελίδας
Συνδεδεμένοι τώρα
Συχνές Ερωτήσεις
«Είπαν…..»
«….. το νόμο δεν τον ενδιαφέρει αυτό, πώς δηλαδή θα ευτυχεί στην πόλη μία συγκεκριμένη κοινωνική ομάδα αλλά αναζητά τρόπους για να πραγματοποιηθεί αυτό για ολόκληρη την πόλη, συγκρατώντας τους πολίτες με την πειθώ και τον εξαναγκασμό και δημιουργώντας τέτοιους άνδρες μέσα στην πόλη, με σκοπό, όχι να κατευθύνονται όπου ο καθένας θέλει, αλλά για να φυλάσσει την πόλη ενωμένη…….»
Πλάτωνα, «Πολιτεία» 519d - 580a
